พื้นเมืองแสนหวี ฉบับหอคำเมืองไหญ

>>> ตอนที่ 4 <<<< สำหรับคนที่ไม่ได้อ่าน

เจ้าขุนสามหลวงยกทัพไปตีเวสาลี

ระหว่างทาง ท้าวเสือเย็น ท้าวผาหล่อ คุยกันถึงเรื่องที่ผ่านมาว่า
“คนเมืองเวสาลีนี้ใจเสาะใจสั้นเหลือเกิน ผู้คนเขามากมาย แค่เพียงเด็กเลี้ยงควายก็ยังมากกว่าทหารของเราเสียอีก เหตุใดจึงไม่ยอมสู้กับเรา กลับยอมค้อมหัวเสียง่ายๆ ช่างโง่เซอะเสียจริง”*

แม่ทัพทั้งสองยุยงให้เจ้าเสือข่านฟ้าฆ่าน้องชาย

เมื่อเจ้าสามหลวงได้ยินความดังนั้น จึงเตือนสติว่า
“สองท่านไม่ควรพูดดังนั้น ทางเวสาลีก้ได้มอบหมายให้ผู้หลักผู้ใหญ่นำเครื่องส่วย
ของฝากมากับเราด้วย หากท่านพูดไม่ระวังเช่นนี้ เขาได้ยินเข้าก็จะเกิดเรื่องเสียหาย”





ทั้งสองได้ฟังคำตำหนิไม่ไว้หน้าเช่นนั้น รู้สึกทั้งเกรงกลัว ทั้งอับอาย จึงลอบใช้คนเร็วล่วงหน้ามาเมืองเมา ส่งหนังสือให้เจ้าหลวงเสือข่านฟ้า มีความว่า

“ข้าเจ้าทั้งหลายได้ทำงานตามบัญชาของเจ้า ณ เมืองเวสาลีสำเร็จแล้ว ได้ชัยชนะอย่างงดงาม ทางเมืองเวสาลีได้จัดแต่งเครื่องบรรณาการมาถวายหลายหลากแต่ว่าเจ้าสามหลวง น้องชายของมึงเจ้าคิดคด เขาคบคิดวางแผนกับทางเมืองเวสาลีว่า เมื่อถึงบ้านเมืองเราแล้วจะจับเจ้าฟ้าของเราจำคุก แล้วยกเจ้าสามหลวงเป็นเจ้า นี่เป็นความสัตย์จริง พวกข้าทั้งหลายเป็นข้าสาบานของเจ้า ความซื่อสัตย์มีอยู่ในท้องห้องตัวใหญ่หลวง ไม่อยากร่วมมือกับเขา แต่ว่าได้รู้แผนการเขาแล้วจึงใช้คนเร็วมาบอกเพื่อให้เจ้าอยู่หัวของเราได้รู้ตัวไว้ก่อนเจ้าข้า”
เมื่อเจ้าหลวงเสือข่านฟ้าได้รู้เรื่องที่ท้าวเสือเย็น ท้าวผาหล่อแจ้งมาดังนั้นแล้วก็ไม่คิดใคร่ครวญให้ดี กลับเชื่อคำเขาบอกเล่ามาง่ายดาย


เจ้าหลวงเสือข่านฟ้าจึงสั่งให้จัดแจงสำรับเงินคำ ปรุงอาหารเลิศนานารสผสมสารพิษ ใช้ให้คนจัดไปรับ ‘ต้อนเหงื่อต้อนไคล’ เจ้าสามหลวงรู้แก่ใจดีว่าพี่ชายระแวง จึงสั่งความว่า
“ทหารทั้งหลายอีกทั้งขุนเมืองเวสาลีเอย เราได้ชัยชนะกลับมา แต่เจ้าเสือข่านฟ้ายังไม่เชื่อใจเรา กลับเชื่อคำผู้อื่นยุยงใส่ร้ายเรา จึงส่งอาหารใส่ง้วนพิษสารพิษมาให้กิน กูก็จะกินให้ตายตามที่เขาต้องการ สูชาวเมืองเวสาลีผู้นำเครื่องบรรณาการมาพร้อมกับเรา บัดนี้ได้มาถึงเมืองกองแล้ว ขอให้ท่านกลับคืนบ้านเมืองเสีย เครื่องบรรณาการทั้งหมดนี้ ท้าวเสือเย็น ท้าวผาหล่อ และทหารทั้งหลายจะนำไปถวายเจ้าหลวงเสือข่านฟ้าเอง สูพากันกลับเมืองเถิด แต่อย่าลืมที่เราได้สัญญากันไว้ สองสามปีให้ส่งเครื่องบรรณาการครั้งหนึ่ง ให้มีทั้งม้วนผ้าแพรพรรณ เงินทอง ขอให้นำมาส่งที่เมืองกองนี้ เมื่อสูกลับไปแล้ว กูก็จะกินอาหารที่เจ้าหลวงเสือข่านฟ้าจัดมาให้นี้อย่างแน่นอน"

เมื่อชาวเวสาลีเดินทางออกจากเมืองกอง เจ้าสามหลวงก็กินอาหารเหล่านั้น ครั้นตายไปแล้วก็กลายเป็นผีเสื้อเมือง เมืองกอง* ตลอดไป

ท้าวเสือเย็นและท้าวผาหล่อนำไพร่พลเดินทางต่อไปถึงเมืองหมอกขาวเมาหลวง นำเอาเครื่องบรรณาการของชาวเวสาลีถวายเจ้าหลวงเสือข่านฟ้า



 



*ปัจจุบันยังมีหอผีเจ้าสามหลวงฟ้าอยู่ที่เมืองกอง และเป็นที่สักการะของคนไททั่วไป

------------------------------------------------------------------------------------
เสร็จนา ฆ่าโคถึก
เสร็จศึก ฆ๋าขุนพล!

ชีวิตของแม่ทัพของเจ้าสามหลวงฟ้ามิได้พลีชีพในสนามรบแต่กลับจบลงด้วยยาพิษเพราะคำใส่ไคล้จากขุนศึกผู้ร่วมคุมกองกำลังพล!
ทำไมเจ้าหลวงเสือข่านฟ้า วีรบุรูษของข้าจึงเป็นไปได้ถึงเพียงนี้????????????????????


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เจ้าขุนสามหลวงยกทัพไปตีเวสาลี เป็นเนื้อความตอนหนึ่งของส่วนที่เป็นตำนาน คัดลอกจากหนังสือ "พื้นเมืองแสนหวี" ฉบับหอคำเมืองไหญ
อาจารย์เรณู วิชาศิลป์ เป็นผู้ปริวรรตและแปล
หนังสือนี้จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ซิลค์เวอร์ม จังหวัดเชียงใหม่
ISBN-13 : 978-974-9511-23-7

ข้อความทั้งหมดนี้เป็นการพิมพ์ลอกตามหนังสือ ไม่มีข้อความหรือเนื้อหาใดที่ได้มาจากอินเตอร์เน็ต ไม่มีข้อความใดที่เป็นการแต่งหรือประพันธ์โดย “อิสรา”

ภาพประกอบ รูปปั้นเจ้าสามหลวงฟ้า ในหอผีเสื้อบ้าน เมืองกอง จากหนังสือ พื้นเมืองแสนหวี ฉบับหอคำไหญของอาจารย์เรณู วิชาศิลป์


-----------------------------------------------
ขอบคุณสมาชิก facebook คุณ Isra Arisa